Cumartesi, Nisan 21, 2007

1 YILIN HİKAYESİ

Öncelikle burada yazdıklarım bana üzülün ya da ne kadar kötü günler geçirdim anlayın diye yazılmış değil. Sadece bir iç dökme ve yol gösterme gayreti benim ki. İnsan içini açınca kuş gibi hafif hissediyor kendini. Bir de hayatı öğrenmek için bazen tecrübeler lazım oluyor ya da birileri bir yerde aynı sıkıntıları yaşıyor yalnız değilim düşüncesine rahberlik etmek maksadım.

Bazen bir ömürde küçücük bir yer kaplayan ve çok kısa olan bir yıl bazen hayatın özeti gibidir.


Son bir yılda yaşadıklarımdan öğrendiklerimi, o son yıla sığdırdıklarımı bir daha yaşayacağımı hiç sanmıyorum.




Kızıma hamileliğimde başladı tüm hikaye... Güzel bir başlangıçtı benim için ama belki de bu kadar çabuk karar vermemeliydim. Eşimin tayininin çıkmasıyla sürüp gitti sorunlu günler. Eşimin yanına gidebilmek için karnım burnunda koşuşturma günlerim geldi. Umarım bu yollarda doğurmam diyerek günlerce mekik dokudum bilumum resmi kuruluşlarda. Akıl vermeler, yapabileceğim daha ne var diyerek geceler boyu düşünmeler ve koşuşturmacalar... Meğer insanlar ne acımasızmış bu sırada öğrendim. Bir de hamileliğin verdiği duygusallık... Ben ağlamayı işte o gün öğrendim. Çaldığım kapılardan aldığım olumsuz cevaplarda, ve kötü muamelede.




Sonuçta kızımın doğumu ve eşimin yanında geçirdiğim bir kaç ay.. Meğer başka hayatlar da varmış, huzurlu ve dingin. Ama herşey gibi onunda sonu geldi. Geri dönüş... Ve asıl zor günler başladı. Sevmediğim hatta nefret ettiğim bir iş yerinde zorluklardan anlamayan bir anlayıştaki insanların altında çalışmak...


Kızım kucağımda bu karanlık şehre geldiğimde çok mutsuzdum. Ben hep kaçmak istemiştim bu karanlık ve mutsuz insanların şehrinden.. Asık suratlı ve vicdanını kaybetmiş insanlarla dolu bu şehirden gitmek içindi mücadelem. İki yıl önce bu fırsat karşıma çıktığında ailemi ve arkadaşlarımı burada bırakmaya hazır değilim demiş bu fırsatı tepmiştim. BUgün anlıyorum ki hata etmişim. Şimdi nerede onlar, tabi ki kendi hayatlarından kafalarını kaldırıp bakamıyorlar bile.


Maalesef imkansızlıklar yüzünden ailemin yanına yerleşmem ve bir odanın içine hapsolmuş bir hayat. Hatta o odanın bile bana ait olmadığı, evdekilerin seni hiç benimsemeyeceği, onlara uymak için çabalayıp kendi hayatından vazgeçmene rağmen senin fazlalık kabul edildiğin bir ev... Gitmen için zorluklar çıkarılan, kötü niyetten değil sırf cehaletten ve geleneklerden dolayı.. Her gün mekik dokuduğun iki mekan arasına sıkışıp kalmaktan ve ikisinde de mutsuzlukların en büyüğünü yaşamaktan duyulan hüzün. Ve mücadele, hep mücadele...


Pes etmeler arasında duyulan tedirginlikler. Güçlenmekten duyulan sevinçler...


İnsanaların bu kadar bencil olduklarını ve başkalarının hüzünlerine karşı duyarsızlıklarını görmeden duyulan şaşkınlık. Ben bilmiyordum ki bunlarıç. Başkalarının hüzünlerini hüzün edinmiş, onların her sıkıntısında koşan ben şaşkındım. Düştükçe üstüne gelenler....


Ve hayatımı değiştirecek bir fırsatla hayata asıldığım anda iftira ve yalanla önümün kesilmesi. Hem de hiç çatışmadığım hiç kötülüğüm dokunmadığı insanların, yönetici diye başımıza dikilen insanlardan gördüğüm kötülük... Ama ben kimseye kötülük yapmadım ki. Sırf daha iyi bir yere geleceğimden, sırf sorunlarımı çözeceğimden, sırf onlara yalvarmadığımdan sadece hakettiğim için bunu elde ettiğimden, sırf yalakalık ve yalancılığı bilmediğimden.... Ve ağlama krizleri.. Hiç bıkmadan hiç yorulmadan saatlerce ağlamalar, hıçkırmalar.. Değmiyeceğini bile bile.. Sırf haksızlığa duyduğum kızgınlıktan, iftiralar yüzünden kendimi aklamaya zorlanmamdan.. Ben kendimi biliyorum ispata gerek yok ki oysa.




Ama toparlanmam gerekti. Değmeyecek insanlar için ağlamaya gerek yoktu ve her şerde bir hayır vardı. Öncelikle bana ihtiyacı olan kızım için toparlanmalıydım ve daha iyiyim. Şu an bile gözlerim sulandı ama geçecek. Hayata daha güçlü sarılacağım. Kızmı da beni de zor günler bekliyor ama aşacağız ve daha güçleneceğiz. Acılar hep güçlendirir. Ve inanıyorum ki vicdansız insanlar birgün yenilecek güzel kalpli insanlara karşı. Buna inanarak hayata sarılıyor insan.
BİR YILIN BANA ÖĞRETTİKLERİ;
  • "Babana bile güvenmeyeceksin." diyenlere güvenmemeyi,
  • İnsanların düşünebileceğimizden daha acımasız olduğunu,
  • Evlendikten sonra ailenin yanına kısa süreli de olsa dönmemek gerektiğini,
  • Hayatımızı başkalarına göre düzenlememeli, gitmemiz gerektiğinde arkamıza bakmadan gitmemiz gerektiğini,
  • Aslında yalnız olduğumuzu, acıların tek kişilik olduğunu,
  • Ateşin düştüğü yeri yaktığını,
  • Ne kadar duyarlı olursanız olun aynı karşılığı görmeyebileceğimizi,
  • Kimse için üzülmeye değmeyeceğini,
  • Hayal kurabilen ve bunları gerçekleştirmeye çalışanların yadırgandığını ve kıskanıldığını,
  • Size yapamazsın diyenlerin aslında kendilerinin yapma gücünün olmamasından böyle konuştuklarını,
  • Özgüveni olan insanların güvensiz insanları rahatsız ettiğini ve egolarını tatmin etmek için her yolu kullandıklarını,
  • Yalaklık yapamayanların bu dünyada işinin zor olduğunu ve hep hedef gösterildiğini,
  • Hayallerimizi gerçekleştirmenin çok çetin bir yolu olduğunu,
  • İnsanların hayal kurmadığını, hayatını güzelleştirmek için kılını bile kıpırdatmadığını sadece onlar için çizilen hayatı yaşadıklarını,
  • Farklı ve cesur insanların öcü gibi görüldüğünü,
  • Herkesin herşeyi bildiğini zannettiğini ve bilmedikleri konularda bile ahkam kestiklerini,
  • Bilmiyorum diyebilmenin herkesin harcı olmadığını öğrendim,
  • İnsanlara öğüt vermek yerine onları anladığınızı göstermenin daha yararlı ve yapıcı olduğunu,
  • İnsanların sıkıntılarının olmasının onların zayıf oldukları anlamına gelmediğini,
  • Omuza dokunan bir elin boşveeer demekten daha fazla iyileştirici etkiye sahip olduğunu,
  • Dostluğun her zaman, her koşulda varlığını hissettirmesi gerektiğini öğrendim.

Daha çoooook şey var öğrendiğim ama uzatmayayım dedim.



Sıkıntılardan bahsettim ama hiç mi iyi şey yok hayatımda. Yaşananlar bunların da daha fazla kıymetini anlamamı sağladı ki ben elimdekilerin kıymetini bilen ve şükreden bir insanımdır. Hayatımdaki güzellikler:
  • Gönlümdeki gibi bir eşim var,
  • Harika bir kızım var,
  • Maddi bağımsızlığım var,
  • Kendime güvenim var,
  • Vicdanım hala işliyor,
  • Hayallerim var,
  • Umudum var,
  • Hayattan zevk almayı biliyorum.
  • Ve hayatımı değiştirebilecek azmim var.


Ve biliyorum ki istediğim hayata kavuşacağım bir gün, uzn güzel bir yolda yürür gibi hayatta da yürüyeceğim. Umudumu asla yitirmeyeceğim.....

32 yorum:

tata dedi ki...

Sevgili Sevda, sen mi yasadin bunlari? Biraz daha zaman ayni soruyu geriye bakip sen de kendine soracaksin. Hersey gecer, saglik, sevgi ve saygi gecmesin.
Sevgiler

Adsız dedi ki...

Sevda Kardeş,ne demeliki,haklısın.
Birde hayatta en kolay şeyin nasihat vermek olduğunu öğrendim
bende...

Her sıkıntılı,karanlık günün ardından AYDINLIK gelir.Sana güzel
aydınlık günlerin biran önce gelmesini temenni ederim .saglık ve
sevgi ile kal. Nur/T.C

Aybike Ceylan dedi ki...

Sevgili Sevda,

Maalesef hayat her zaman herkese iyi davranmiyor. Bazen bir takim zorluklari yasayarak, insanlar ve olaylar hakkinda fikir edinebiliyoruz.

Umarim bundan sonrasi her zaman yuzunun gulecegi ve mutlu olcagin bir sekilde gelisir.
Sevgiler ve oiyi haftalar.

sevdamavisi dedi ki...

Tatacığım,
haklısın canım mutlaka herşey geçer. Zaten bunları dramatikleştirmek için anlatmadım sadece bir örnek olsun diye belki. Ya da bir iç döküş amacıyla. teşekkürler canım sevgiler..

Sevgili Nur,
Nasihat vermek gerçekten çok kolay ama bazen sanırım yapacak başka birşey bulamadıkları için insanlar u yola çok başvuruyor. Ama şunu da öğrendim ki nasihat yerine karşınızdakini anladığınızı söylemek ve onu dinlemek daha etkili. Güzel sözlerin için teşekkürler...

Aybikeciğim,
Güzel günler gelecek mutlaka. Sizlerin güzeldilekleri sayesinde eminim çok kısa sürede semtime uğrayacak. Yanımda olduğun için teşekkürler canım..

Tulosh dedi ki...

Umarım hakettiğin huzuru ve mutluluğu en kısa zamanda yaşarsın. Şükretki biricik kızın var. Sizi beraber daha çook güzel günler bekliyor emin ol.

sevdamavisi dedi ki...

SEvgili Tulosh,
Ben bunları anlatırken amacım acılarla dolu bir hayatı var demek istemedim. Dünyada çok kötü olaylar var benim ki sadece iç dökme. Ben elimdekilere şükretmeyi çok iyi biliyorum gerçekten. sevgiler

Selen dedi ki...

Sevdacığım,
Ben de son 1-2 senedir hayatın ne denli zor ve acımasız olduğunu anlamaya başladım. İş hayatı ardından evlilik, daha fazla sorumluluk, hayatın stresindeki artış, İstanbul'un güzel yanları kadar yoruculuğu, vs vs... Herşey insanın üzerine gelmeye başlıyor ve kendi kendime yetmem gerektiğini gördükçe de küçük bir kız çocuğu ailesinden ayrıyken nasıl korkarsa öyle korkmaya başladım. Sanırım bu bir alışma süreci ve geçecek.
Ben de kendime diyorum ki insanın kendi çocuğu olunca, onun annesine duyacağı ihtiyacın bilinciyle, daha bir cesur olunacaktır... Sende de olan buydu sanırım, güzel kızın ve sevgili eşinin varlığı eminim ki çok destek oldu. Ağlamak güzeldir, rahatlatır. Tüm acıları ve sıkıntıları arkanda bırakıp, sadece mutluluktan ağlayacağın günler olması dileğiyle Sevdacığım..
Öpüyorum

ayseyaman dedi ki...

merhaba Sevda,
cok zor gunler geçirmişsin canım ama herseye ragmen " umudum var" diyorsun ya önemli olan o...Hersey yoluna girecek ailen sağlıklı olsun yeter.Allah acılı kederli hastalıklardan korusun yeter...
Sen moralli olmaya çalış arkadaşım..
İnşallah en kısa zamanda gönlüne göre bir hayata geçersin..
Bilemiyorum ne diyeceğimi, ne kadar anlıyorum senı desemde yaşayan bilir...
Yüzünden gülücükleri eksik etme canım...Kızın için...
sevgilerle

sevdamavisi dedi ki...

Selenciğim,
Sanırım birbirimizin duygularını yaşanmışlıktan dolayı özellikle de daha iyi anlıyoruz. Benim ki alışma sürecinden öte haksızlığa uğramak, iş hayatındaki yoruculuk ve kötü insanlarda çok karşılaşmamdan kaynaklanan sorunlar ve son 2-3 yıldır süregelmesinden kaynaklanan bıkkınlık. Herşey geçiyor elbette, özellikle de kızımı ihmal etmemek için daha da güçlüyüm. Desteğin için teşekkürler...

Ayşeciğim,
güzel dilekler için teşekkürler. Aslında yapılacak birşey yok ama sizlerin güzel dilekleri bile ilaç gibi benim için. sevgiler

Adsız dedi ki...

canım sımdı okudum ve benım 6 yıl evvel yasadıgım ama hala hayatımı etkıleyen seylerı anımsadım...su anda yutkundum ve bısı yazamayacagım..rabbım yar ve yardımcın olsun..

Adsız dedi ki...

merhaba canim,
dünya görüsümüz sanki ayniymis kanisindayim. bende neler gördüm gecirdim. ben basarmak istdigimi basardim, dost zannettiklerim terk ettiler bacim. yani herkesin asil yüzü ortaya cikiyor. herkes hakettigini buluyor. hasetliklekten ve kiskancliktan nefret ederim, o tür huylardan Allaha siginirim. sende öyle yap. Allah büyüktür, herseyi bilir.

sevgiler layla

Tuba dedi ki...

Sevgili Sevda'cigim, bunlari hepimiz yasadik, yasamamiz da gerekiyordu, oyle veya boyle, olgunlastik. Yarin obur gun cocuklarimiza biz de hayattan edindigimiz bu tecrubelerimizi aktaracagiz. Bunlara sikinti/dert diye bakmamak lazim, bunlara hayatin bize ogrettikleri diye bakmak lazim.
Allah dermansiz dert vermesin. Cocugun saglikli, esin saglikli, ve sen sagliklisin. Kimseye muhtac olmadan bir kap yemek yiyebiliyorsun. Oyleyse gersini bosver. Dunyada senden daha mutlu kimse olmamali.Sevgilerle,

Adsız dedi ki...

Sevda'cım bende uzun uzun yazmayacağım, sadece sabret diyorum, sabrın sonu selamet, güzel günler önünde, herşey gelip geçer üzülme, kendine ve kızına çok iyi bak, sevgiler..

sevdamavisi dedi ki...

Sevgili İstanbul havası,
Beni anlaman bile çok mutluluk verici. çünkü yaşamayan anlamıyor maalesef. Teşekkürler canım. sevgiler...

Sevgili Layla,
Hayat görüşümüz benzediğine göre birbirimizi anlıyoruz demektir. Yoksa insanlar uzaydan inmişiz gibi görüyorlar bizi. Ahlaki konular o kadar ayaklar altındaki iyi niyetli insanları anlamıyorlar. Haklısın canım. sabretmek gerekiyor. mutlaka geçecek herşey. sevgiler..

Tubacığım,
çok haklısın. Hayat bir şekilde sınav yapıyor bize. yaşamamız ve olgunlaşmamız gerekiyor. Çok üzüldüğüm zamanlar oldu ama biliyorum ki hiç değmez bunlara. hayatı öğrenmemiz için yaşamamız gerekiyor. destek için teşekkürler... sevgiler..

Ebrucuğum,
Sağol canım, eminim geçecek bu günler. desteğin için teşekkürler. sevgiler

Adsız dedi ki...

sizi s e v i y o r u m !..

Ayşegül

aslı dedi ki...

Sevdam bu kısacık zamanada ne çok şey yaşamışsın canım benim herkezin hayatının bazen böyle dönemleri oluyor,umarım seninkide en kısa zamanda geçer canım sen hiç yıkılma hep ayakta kal sevdiklerin için zaten yazının sonunda söylediğin gibi eşin ve kızın için hayata dört elle sarılman gerek sen çok güçlü bir kadınsın bu kadar şeye göğüs germişsin...İNŞALLAH EN KISA ZAMANDA EŞİNİN YANINA GİDER VE MUTLU HAYATINIZA BAŞLARSIN....SEVGİYLE KAL....

Adsız dedi ki...

SEVGİLİ KARDEŞİM,
ÇOCUKLAR DOĞARKEN COK MASUMLAR,
NE OLUYORSA SONRA OLUYOR?!!...
''FREUD''belki belden aşşagı saçmalamış.AMA 0-7 /8-12 YAŞ KONUSU
HATTA ONDANDA ÖNCE ANNE KARNINDA
KAREKTERLERİN OLUŞTUĞU DOĞRUDUR
KANISINDAYIM.TABİ GENETİK FAKTÖRLERDE VAR,AMA FAZLA DEĞİL.
ACIMASIZ DÜNYADA ACIMASIZ İNSANLAR
VAR . ANCAK BAZI KAVRAMLAR ÇOK
KOMPLKS VE GÖRECELİ.

LTF İNSANLAR İÇİN ÇOK KARAMSAR
OLMAYIN,BİR KATİLİN ,BİR CANİN
RUHUNDA BİLE IŞIK/UMUT VARDIR.
YETERKİ BİZ ONU AYDINLIGA CIKARTALIM.

GERÇEK GÜÇLÜ İNSANLAR TANIDIM,
GÜÇSÜZÜN KARŞISINDA DAHA GÜÇSÜÜZ
DURAN,İŞTE GERÇEK GÜÇ BU DEĞİLMİ?

SİZDEKİ GÜÇ , VE KOCA YÜREK KİMSEDE
YOK BENCE.

ESEN VE SEVGİ İLE KALIN - Nurseli

sevdamavisi dedi ki...

Sevgili Ayşegül,
teşekkürler ben de sizi seviyorum!....

Aslıcığım,
güzel dileklerin için teişekkürler. Bu kadar güzel dilekler sonucunda eminim herşey yoluna girecektir. Güçlüydüm ama daha güçlüyüm artık. Hayat insana hergün birşeyler öğretiyor. Sevgiyle kal canım...

Sevgili Nurseli,
çok haklısın canım. Teşekkürler yazdıkların için. Moralim daha iyi inan ki. sevgiler

Karabiber dedi ki...

Gerçekten bu yazıyı okuyupta etkilenmemek elde değil malesef hayat sürprizlerle dolu. Karşımıza ne zaman ne çıkacağını ya da hayatta kime ne kadar güvenmemiz gerektiğini bilemiyoruz. Yinede ne olursa olsun hayat çok güzel (En azından böyle düşünmeliyiz). Ben kendimi kötü hissettiğim zamanlarda hep benden daha kötü durumda olan insanları düşünüp kendimi avuturum eğer gerçektende çok kötüyse durum genelde abuk sabuk şarkıları bağıra bağıra söyleyerek rahatlarım. Gerçekten müzik bu konuda çok iyi bir terapi oluyor. Aslında bazen keşke biraz vurdumduymaz olabilsem diye düşünüyorum ama olmuyor. Sevgili Sevda Mavisi bırak herşey sonunda yoluna girer. Kendini ve enerjini başka şeylere ver. Sevdiğin zevk aldığın şeylerle uğraş. Bak artık bahar geldi :) Hayatın tadını çıkarmaya çalış, en azından elinden geldiği kadar. Allah hepimize önce sağlık sonrada mutluluk versin. Görüşmek dileği ile.

Karabiber
http://karabiberli.blogspot.com/

sevdamavisi dedi ki...

Sevgili Karabiber,
bunları yazarken şikayet olsun diye değil de rahatlama paylaşma arzusuyla yazdım. Biliyorum ki çok kötü değil durum neler var hayatta neler. Sağlıklı olduktan sonra herşeyin geçeceğini elbette biliyorum. ama sorunları anlatmanın da insanı rahatlattığını düşünüyorum. Bir kitapta okumuştum "sanal mutluluk yaratmaktansa gerçek acıları paylaşmak daha yeğdir". Tam böyle olmasa da aynı anlamda bir sözdü. Şükretmeliyiz ama acıları da paylaşarak azaltmalıyız. güzel dilekler için teşekkürler. sevgiler

sevdamavisi dedi ki...
Bu yorum yazar tarafından silindi.
LaMa dedi ki...

Insallah hersey yoluna girer... Biraz sabir... Zorluklar olmadan guzelliklerin degerini anlayamiyor bazen insan...

sevdamavisi dedi ki...

Lamacığım,
çok haklısın. sabretmeden olmaz zaten. sabrediyorum da aslında. sevgiler...

Adsız dedi ki...

GÜÇ ADAM OLMAKTIR.
PEKİ EN BÜYÜK GÜÇ NEDİR??
B İ L G İ D İ R

Peki ben adammıyım? Hayır henüz yolun başındayım.

Ama sen arkadaşım,yukarıdaki yazından anlaşıldığı gibi yolun
yarısını çoktan geçmişsin.

Ne güzel insansın sen!..
osman

sevdamavisi dedi ki...

Sevgili Osman,
ne güzel şeyler yazmışsın teşekkürler. hem de çok önemli olan bilginin gücüne değinmişsin. kesinlikle haklısın. Bilgi her zaman güçtür, hem kitabi bilgi hem tecrübelere dayanan bilgi. Bunu hayatımda sık sık şahit oldum. teşekkürler tekrar..

Adsız dedi ki...

Merhaba, herşey insanın istediği gibi olmuyor. Ama yapacak bir şey yok maalesef. Allah herşeyi gönlüne göre hayırlısıyla versin demekten başka çare yok.

Sevgiler.

sevdamavisi dedi ki...

Sevgili Pembeli,
Her istediğimiz olmuyor biliyorum ama çare varken çok da kolay çözülecekken sırf insanların kompleksleri yüzünden çözülememsi canımı sıkıyor aslında. Yoksa tabi ki herşey çözülemiyor. Yine de biliyorum ki sağlık olsun herşey çözülür

Hanife dedi ki...

Sevda'cigim,
Umarim tez zamanda kavusursun sevdigine, hayatiniz hep beraber guzle DA'bizla sosnusa dek mutlu mesut, sgalikli gecer. Sabir canim benim.. Hayat cok zor oluyor bazen, hepimiz icin. En onemlisini zaten kendin soylemissin. Inancin var, kizin var ve bunlarin bilincindesin. O halde biraz daha sabir canim arkadasim..
Opuyorum seni ve lokum Ada'yi:)

Hanife dedi ki...

Elim kayip yanlis yazmisin, sonrada okumadan gondermisim, kusura bakma.
ADA'NIZLA yazacaktim:)

sevdamavisi dedi ki...

Hanifeciğim,
Umarım en kısa zamanda düzelir herşey. Ve biliyorum ki sizin bu güzel dilek ve dualarınızla herşey yoluna girecek. Yanımda olduğunuz ve güzelliklerle kalbimi şenlendirdiğiniz için teşekkürler canım. sevgiler

Adsız dedi ki...

Sevdacım okurken çok hüzünlendim sitenizde başlattığınız Gönül dostlarıyla tanıma fırsatım oldu. insanın başına herşey geliyor bunada şükret Allah herkesi ömründe bazı şeylerle imtihan edermiş inşallah son bulmuştur allaha şüürki bir kızın var eşini seviyorsun. Başkasının üzülme demesi çok kolay seni anlıyorum çünkü benim yapımda çok zayıf haksızlık karşısında kendimi ifade edemezsem ağlama krizlerine giriyorum İnsanın elinde olan bişey değil Allah yardımcın olsun Tüm duaların kabul olur inşallah

sevdamavisi dedi ki...

Sevgili Özlem,
teşekkürler canım. zorluklar hayatı tanımamız ve olgı-unlaşmamız için gerekiyor elbette. sabretmekten başka da çare yok sanırım. elimden geleni yaptım şimdi bekliyorum. teşekkürler güzel dilekler için. sevgiler